W roku 2020 grupa modlitewna WIECZERNIK, przy Parafii Chrystusa Króla w Warszawie, świętowała Jubileusz 25- lecia istnienia. Ci, którzy pamiętają genezę powstania grupy, podkreślają, że nie powstała z nakazu, lecz z potrzeby serc parafianek. Na tę ”potrzebę serc” odpowiedziała s. Celina Sztrunk, ze Zgromadzenia Sióstr Jezusa w Eucharystii, która posługiwała wówczas w kancelarii parafialnej,

Z inicjatywy s. Elżbiety Młynarczyk, która obecnie prowadzi grupę, zostały spisane i wydane w formie książkowej, świadectwa uczestników grupy, między innymi moje, które pozwolę sobie przytoczyć poniżej.

                            Jubileusz Wieczernika- świadectwo Elżbiety Bieganowskiej

Piękny jubileusz – dwadzieścia pięć lat Wieczernika! Usiłuję sięgnąć pamięcią, kiedy rozpoczęło się moje uczestnictwo w Wieczerniku, co mnie do tego skłoniło i wreszcie czym jest dla mnie Wieczernik.

Otóż pewnego dnia roku 2011 uczestniczyłam w codziennej Eucharystii, kiedy po Mszy Świętej jedna z pań, później dowiedziałam się, że na imię ma Jadzia, zaprosiła mnie na spotkanie. Nie wiedziałam nic o Wieczerniku, domyślałam się jedynie, że jest to spotkanie modlitewne osób szczególnie oddanych Panu Bogu, niejako uprzywilejowanych i dlatego miałam obiekcje czy wolno mi przystąpić do tego grona jako, że w przeszłości nie zawsze było mi po drodze z Panem Bogiem. Uznałam jednak, że skoro zostałam zaproszona, to muszę poddać się próbie, przekonać się czy Pan Bóg chce mnie tam widzieć. Mój „pierwszy raz” był bardzo trudny. S. Elżbieta Młynarczyk poprosiła, bym powiedziała coś o sobie. Było to dla mnie niezwykłe przeżycie.

Z czasem, kiedy poznałam bliżej grupę, poczułam się jak wśród bliskich. Wiedziałam, że w trudnych chwilach mogę liczyć na wsparcie modlitewne i nie tylko .

W Wieczerniku po raz pierwszy miałam w ręku „Brewiarz” i mogłam się przekonać jak niezwykły to modlitewnik, który daje nam możliwość wielbić Pana Boga pięknymi hymnami, wsłuchiwać się w Słowo Boże i odnajdywać w nim drogę, którą Bóg chce nas prowadzić.

Pisząc te słowa sięgnęłam po „Brewiarz” i czytam: „My, którzy jesteśmy mocni w wierze, powinniśmy znosić słabości tych, którzy są słabi, a nie szukać tylko tego, co dla nas

dogodne” ( Rz 15, 1-3). Jeśli zdołam pójść tą drogą, to będę kroczyć śladami Jezusa, które prowadzą do Życia Wiecznego. Moim cichym pragnieniem jest poznać Pana Boga na tyle, by u kresu życia ziemskiego nie z lękiem, ale z ufnością i nadzieją czekać na spotkanie z Nim.

W wieczerniku zaczęłam czytać, a przede wszystkim rozważać, Pismo Święte. S. Elżbieta prosi nas byśmy się dzielili tym co do każdego z nas mówi Pan Bóg. Nie zawsze jest to proste, ale często wystarczy, że jedna osoba podzieli się tym co usłyszała, a inni też dostrzegają, że Bóg kieruje słowa również do nich, choć inaczej, na miarę ich potrzeb. Wcześniej moje czytanie Pisma Świętego zaczynało się i kończyło na Księdze Rodzaju, pewnie dlatego, że było to tylko czytanie bez kontaktu duchowego.

Nasze spotkania są dość intensywne i starannie przygotowane przez S. Elżbietę. Jest czas modlitwy brewiarzowej, czas rozważań Słowa Bożego, wysłuchujemy konferencji i dzielimy się tym co wniosły do naszego życia duchowego. Oglądamy też filmy o tematyce religijnej. Niekiedy s.Elżbieta przygotowuje dla nas niewielkie karteczki z sentencjami zaczerpniętymi z dzieł świętych lub błogosławionych Kościoła Katolickiego. Wybieramy je losowo. Pewnego razu wybrałam takie: „ Dostałaś się w takie Boże miejsce, gdzie możesz duchowo się rozwijać i wzrastać. Bądź wdzięczną za to Jezusowi i kochaj Go coraz więcej.”

W sposób szczególny celebrujemy święta Bożego Narodzenia, Wielkanocne i Wszystkich Świętych. Jest świąteczna dekoracja, stosowne do okoliczności modlitewne skupienie, życzenia i drobne upominki przygotowane przez Siostrę. Z okazji Wszystkich Świętych wspominamy naszych bliskich zmarłych i wspólnie się modlimy za ich dusze. Dla mnie jest to cenne doświadczenie, które przenoszę do mojego domu i mam nadzieję, że w przyszłości wnuki będą wspominać nie tylko wigilijne pierogi babci Eli, ale przede wszystkim wspólną modlitwę przy wigilijnym bądź wielkanocnym stole.

S. Elżbieta wkłada wiele pracy i serca, aby wszystko było należycie przygotowane i służyło naszemu rozwojowi duchowemu. Pamięta o godnym przeżywaniu ważnych dla Kościoła i Ojczyzny obchodach rocznicowych jak choćby Jubileusz Chrztu Polski i 100- lecie Niepodległości

Jesteśmy w łączności modlitewnej ze Zgromadzeniem Sióstr Eucharystek w Pruszkowie, z którego to Zgromadzenia wywodzi się nasza s. Elżbieta. Gościliśmy u Sióstr w ich Domach w Pruszkowie i Górze Kalwarii a Przełożona Generalna Zgromadzenia Matka Małgorzata Wawryk zaszczyciła nas swoją obecnością w Domu Parafialnym Kościoła Chrystusa Króla w Warszawie, gdzie odbywają się nasze spotkania wieczernikowe. Corocznie otrzymujemy od Matki Generalnej karty świąteczne wraz z życzeniami co jest dla nas szczególnie miłe, bo świadczy o Jej pamięci i życzliwości dla każdego z nas.

Na miarę naszych możliwości staramy się być pomocni zarówno w Wieczerniku jak i w naszej Parafii Chrystusa Króla. Nasze panie dbają o przykościelne kapliczki, otoczenie pomnika św. Jana Pawła II i przygotowują, wraz z Rycerzami Jana Pawła II oraz Ministrantami, ołtarze na Boże Ciało.

W każdym roku odbywamy pielgrzymkę autokarową do wybranego sanktuarium i tak w roku 2014 byliśmy na Świętym Krzyżu by adorować Relikwie Drzewa Świętego i w Sanktuarium Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku Kamiennej, aby Matce Miłosierdzia zawierzyć nasze życie. W roku 2015 udaliśmy się do sanktuarium św. Józefa w Kaliszu, by Jego opiece oddać nasze rodziny. W 2016 nawiedziliśmy Sanktuarium św. O. Stanisława Papczyńskiego w Górze Kalwarii i dziękowaliśmy za Jego kanonizację. W tym samym roku, z racji Jubileuszowego Roku Miłosierdzia pojechaliśmy do Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej w Dębowcu, a stamtąd udaliśmy się do sanktuarium Miłosierdzia w Łagiewnikach. Pamiętam jak w roku 2017 s. Elżbieta zaproponowała pielgrzymkę do Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Zakopanem w związku z setną rocznicą objawień w Fatimie. Pomyślałam wówczas, że jechać do Zakopanego na dwa dni to trochę mało. Przekonałam się jednak, że dwa dni mogą dostarczyć więcej przeżyć niż dwa tygodnie i jestem za nie ogromnie wdzięczna Siostrze.

Dziękuje za wszystkie pielgrzymki i za wszystkie spotkania wieczernikowe, które umacniają nas w wierze. Dziękuję Siostrze Elżbiecie za to, że nieustannie przypomina nam o zawierzeniu Panu Bogu naszych lęków i trosk i zachęca byśmy pozwolili prowadzić się Duchowi Świętemu.

Mam nadzieję przeżywać z Wieczernikiem i pod opieką s. Elżbiety kolejny jubileusz.